Podstawowe obrzędowości 7 LDH "Horyzont" 

​

Logo drużyny: 

Logo przedstawia słońce z szarą lilijką widoczną na horyzoncie. Lilijka zamiast jednego z ramion posiada numer drużyny i przepasana jest flagą Polski. Nad siedmioma promieniami słońca widnieje napis LEGNICKA DRUŻYNA HARCEREK.
"HORYZONT" jest nazwą drużyny, która łączy się z linią horyzontu na grafice. 

Nazwa drużyny: Horyzont 

​

Numer drużyny: 7
Drużyna posiada taki numer, ponieważ spotkanie w sprawie założenia drużyny odbyło się 07.11.2010 r. 
Również numer ten powstał z połączenia numerów starych drużyn ZHR z których składa się drużyna  --> 3 + 4 = 7


Barwa: biało-błękitna:

Drużyna nosi takie barwy, ponieważ przejęła barwy swojego flaga miasta, w którym działa ma takie kolory. 

​

Chusta, pagony, getry i wywijki drużyny: 
Chusta ma barwę błękitną z białym obszyciem. 
Błękitną chustę nosi druhna, która rozpoczyna próbę na harcerkę,

a chustę z białym obszyciem dostaje w momencie ukończenia próby na harcerkę oraz po nadaniu jej lilijki harcerskiej. 
Pagony są czarne z biało-błękitnym obszyciem z białą cyfrą 7. Harcerka otrzymuje pagon w momencie gdy pojedzie na ważny wyjazd drużyny np. obóz lub zimowisko. Druhny samodzielnie wyszywają "siódemkę". 
Getry i wywijki również posiadają barwy drużyny. Wywijki są dwukolorowe (biało-błękitne). Do niedawna druhny musiałny zszyć je własnoręcznie. Od 10 rocznicy założenia drużyny wywijki są robione na drutach. Wywijki są dla nas ważnym elementem ponieważ są unikatowe. Gerty natomiast są czarne i noszone podciągnięte pod kolana. 

Kołnierzyk: 

Na czarnych kołnierzach znajdują się oznaczenia stopni - jak w Wojsku Polskim.  

Jest to dla nas również pamiątka. Pierwsza drużynowa "Horyzontu" prowadziła kilka drużyn w Szczepie "Czternastka" we Wrocławiu, który posiada takie kołnierzyki. Po jakimś czasie działania naszej drużyny, wprowadziła je również u nas. 

Nazwy i barwy zastępów:
Zastępy posiadają cechy, które je charakteryzują. Jednymi z nich jest barwa, którą zastępowa otrzymuje (w sposób losowania). Jest to już tradycyjna forma nadania barwy zastępowi. Zapoczątkowana została ona 2015 roku gdy na zbiórce ponaborowej zastępowe przeprowadziły grę we flagi, w której dały dziewczynom "życia" wycięte z bibuły niebieskiej i czerwonej. Takie też później miały barwy zastępów.  

​

Nazwy zastępu zastępowe wymyślają razem z harcerkami w swoim zastępie. Mogą wymyślić nazwę taką aby była jak  „to coś” co można zobaczyć na horyzoncie. Zastępowa musi pokazać drużynowej zamysł na zastęp aby ta mogła ją zatwierdzić.  


Proporzec drużyny:

W chwili obecnej nasza drużyna nie posiada proporca. 

Jednak zamysł jest taki, alby po jednej stronie na szarym tle było logo naszej Organizacji, a po drugiej na błękitnym tle harcerska lilijka z nazwą drużyny. Wszystko otoczone biało-błękitnymi frędzlami. 

Na górze drzewca będzie znajdować się drewniana harcerska lilijka. 

​

​

W kręgu ogniskowym: 

Otwarcie kręgu odbywa się na stojąco. Drużynowa wyznacza osoby do rozpalenia ogniska. Ognień dla harcerzy jest  bardzo ważnym elementem więc jego rozpalenie jest wyróżnieniem. Najczęściej o rozpalenie ognia proszona jest druh która układała stos, funkcyjni, ważna osoba lub gość. Stos ogniskowy musi być ułożony w taki sposób aby można było rozpalić go jedną zapałką. Gdy stos ogniskowy zapłonie rozpoczynamy pierwszą zwrotkę pieśni "Płonie ognisko i szumią knieje". Wyjątkowym jest jednak fakt, iż jako jedno z niewielu środowisk harcerskich śpiewamy oryginalny tekst tej już ponad 100-letniej pieśni. Następnie zaczynamy śpiewać "Już rozpaliło się ognisko" i na słowa "siadłyśmy wszystkie przy nim blisko" siadamy.

Następnie wybierani są strażnicy ognia. Strażnikiem ognia zostaje ten, który w jakiś sposób na to zasłużył w trakcie tego dnia. Ponieważ bycie strażnikiem ognia jest wyróżnieniem. Mianowanie strażnika wygląda tak, że drużynowa każe uklęknąć na lewym kolanie. Wyjmuje z ogniska żarzące się bierwiona i nim mianuje strażnika ognia słowami "Mianuję Cię strażnikiem ognia, strzeż go jak oka w głowie i pilnuj aby nie zagasł" wręcza bierwiono strażnikowi i on wrzuca go do ogniska i od tej chwili pełni służbę wartowniczą. W naszej drużynie strażnik ognia normalnie bierze udział w wydarzeniach ogniskowych. Jednak często ma tyle pracy że jest cały czas poza kręgiem. 

Następnym elementem obrzędowym jest zaśpiewanie piosenki "Nasi dziadkowie" lub "Gawędziarze" przed gawędą. 

Na zakończenie ogniska śpiewana jest piosenka "Drużyna" od razu po niej lecz nie zawsze jest zwyczaj zwany bierwionem. Wtedy drużynowa wyjmuje bierwiono z ogniska i podaje go pierwszej siedzącej obok niej harcerce.  

Każda z druhen ma wtedy czas na to aby powiedzieć to co leży jej na sercu. 

Następnie śpiewany drugą zwrotkę pieśni "Płonie ognisko i szumią knieje" na słowa "Staje wiara w ordynku szczęśliwa". 

Następnie śpiewamy "Pieśń pożegnalną" i na słowa "braterski splećmy krąg" krzyżujemy je tak aby prawa była nad lewą i chwytamy się za dłonie. 

Następnie śpiewamy "Bratnie słowo" z tradycyjnie zmienionym fragmentem tekstu "w jasny dzień czy w ciemną noc". Tak śpiewało się w hufcu, z którego wywodzi się nasza drużyna. 

Na bratnie słowo chowały dłonie za łokciami. 

Po zakończonej pieśni druhna puszcza iskierkę mówiąc np. "Bratnią iskrę puszczam w krąg, niech oparzy wasze serca i powróci do mych rąk". Gdy iskra zatoczy koło mówi np. "Bratnia iskra powróciła moje serce ucieszyła! Druhny Czuwaj!"

Głośno odpowiadamy "Czuwaj!" po czym nasza druha "Rozejdźmy się na wszystkie strony świata głosząc dobrą nowinę" potrząsamy dłońmi jak na "do widzenia" i rozchodzimy się.  

​